Tijdelijk permacultuur thuisonderwijs in coronatijd

Ons leven is jaren geleden al aangepast omdat zoonlief tijdens zijn basisschoolperiode parttime thuiszitter is geweest… (“Passend onderwijs” zeg maar) Om die reden hebben wij ons werk heel erg flexibel ingericht omdat we niet echt op ondersteuning konden rekenen. Daar was gewoon geen capaciteit voor. We moesten dus maar per dag zien of we aan ons eigen werk toekwamen. En daar zijn we heel erg robuust van geworden, blijkt nu.

Het basisschool-systeem past ook gewoon niet bij elk kind. Niet wanneer je autisme hebt, maar ook onze hoogbegaafden, creatief getalenteerden en hooggevoeligen doen we nogal wat geweld aan door ze in de mal-van-het -gemiddelde te willen voegen. Investeren in onderwijs is geen luxe. Dat roepen de scholen zelf natuurlijk al jaren.

Als moeder voel ik dat ik veel aan “collateral damage control” heb moeten doen. Dat ligt niet aan de docenten, die doen hun uiterste best en verdienen alle steun en bewondering. Maar het systeem werkt gewoon niet goed voor mijn kinderen.

Dus nog voordat de scholen de klap hadden verwerkt en met een aangepast corona-programma kwamen, kon ik meteen al vertrouwd thuisonderwijs opstarten. Geïnspireerd door permacultuur of transitie ideeën over re-schooling of de- of un-schooling. Wat eigenlijk zoveel wil zeggen dat je ze op een andere manier de gangbare informatie aanleert, meer vanuit de praktijk. Dat je ze dingen afleert. Routines die ze hebben opgebouwd omdat ze in een klas met 25 anderen zitten, maar die overbodig zijn om zelf goed te kunnen leren. Het leren vanuit het leven, gedreven door de eigen nieuwsgierigheid. Vanuit concrete situaties, samen koken, samen huishouden, projecten verzinnen, veel knutselen en tekenen. Dit laatste is ook belangrijk om hen te laten verwerken dat we in een uitzonderlijke situatie terecht gekomen zijn. Waarom zou je net doen alsof je overgaat op een nieuwe orde van de dag?

Dus gaan wij ook het voedselbos en de tuin in. Omdat de vaardigheden die mij nu rust geven te maken hebben met een gevoel voor overleven. Ik weet wat er te eten valt wanneer de supermarkten weg zouden vallen. Ik heb kennis van medicinale planten, wanneer zorg weg zou vallen. Dat zijn reserve-vaardigheden en kennis die het gevoel van kwetsbaarheid  verminderen. Dat vermindert de stress. En van stress is bewezen dat het een heel negatief effect op je weerbaarheid en immuunsysteem heeft.

Sterker dan ooit voel ik dat ik dat aan mijn kinderen wil overdragen.

Dus vanochtend stond de brandnetel centraal. Hoe pluk je de toppen, wat voor informatie kunnen we erover vinden? De oogst gaat mee om vanmiddag home-made ravioli met brandnetel van te maken (ook dit gaan ze leren, van hun vader)

Ze hebben natuurlijk de bodem gemulched, en we hebben het over het bodemleven gehad, en hoe dat lijkt op de werking van je darmen. (Immuunsysteem!) En ze hadden meteen een goede work-out. De school gaat eind van de week lesmateriaal leveren, en we zullen dit zo goed als het lukt aan dit programma toevoegen. En dan eens kijken wat er gebeurt….